COMPLETE AGRICULTURAL PRODUCTION MANAGEMENT
(Intergrated Crop Managment-icm)
The needs of modern agriculture require that farms adopt practices that respect the producer, the consumer and the environment. The consumer demand for environmental protection and the production of safe agricultural products is a major lever for high food safety. Ideal for an agricultural holding in today's competitive conditions would be to produce high quality agricultural products under conditions of environmental respect.
Integrated Crop Management (ICM) is the rational exercise of agriculture by combining a balance between the environment and human activity. The implementation of an Integrated Crop Management System ensures the protection of the environment through the environmentally friendly approach of the cultivation technique. At the same time, the quality of the products produced is maintained at a high level while measures are taken to protect the worker on agricultural holdings. Among the tools used to implement an integrated production management system is the reduction of inputs to the farm, the application of various cultivation techniques, e.g. the use of suitable plant protection products at the right time and in the least effective dose and the use of alternative and improved cultivation methods at all stages of production.
The reduction in inputs has the effect of reducing production costs which, combined with the high quality of the products produced, makes farms more competitive on the market.
Agricultural production until 1950 was insufficient to meet the nutritional needs of the land. In the period 1950-1970 production increased significantly due mainly to the creation of more efficient varieties (green revolution). Since 1970, there has been a period of over-consumption of agricultural products mainly in developed countries, which has been the result of: the cultivation of more efficient varieties and hybrids, the complete mechanization of agriculture and the use of fertilizers and plant protection products.
The excessive use of plant protection products and fertilizers in combination with improper management of soil and water resulted in:
• groundwater pollution,
• soil degradation,
• reducing biodiversity due to the toxicity and non-selectivity of plant protection products,
• the resilience of crop enemies,
• adverse effects on human health.
The awareness of the eco-organizations about the above, the increase in the standard of living of the consumers, in combination with the improvement of the information, have led to the shift of the European Union's Agricultural Policy to a more environmentally sustainable agriculture and thus to the promotion of alternative ways of doing so. .
Moreover, it is a fact that the market for goods is constantly expanding resulting in the introduction of agricultural products into the domestic market from all over the world. The low cost of production due to cheap labor and huge available land sets prices particularly low on European markets. Thus, the need to protect European products against low-cost international products has necessitated their diversification. Agricultural products must now be based on conditions that guarantee product quality, producer safety, consumer safety and respect the environment in relation to their production.
The notion of quality, a key element of consumer concern, has been expanding over time. In the past, quality was defined by consumer-recognizable characteristics such as appearance (color, size, etc.), the organoleptic characteristics of a product (taste, aroma, consistency, etc.), and packaging (appearance, hygiene, shelf life, etc.). In recent years, the concept of quality has been added to features not recognizable by the consumer, such as hygiene and product safety, and in many cases even higher than appearance and other identifiable features. At the same time, the concept of quality has begun to expand. with features such as protecting the environment, ensuring the legal employment of workers, etc. In this new definition of the concept of quality, the consumer demands from those involved food production create those conditions that will ensure and will demonstrate this quality. It was under this light that Integrated Management Systems in Agricultural Production were created.
Integrated management in agricultural production can be defined as a mode of production between conventional and organic farming. The idea of integrated crop management can be defined as the solution between two different consumer requirements:
• the need for environmentally friendly farming (by reducing plant protection products and fertilizers, by rational water management, by rational energy management, etc.)
• the demand for safe food, affordable to all, sufficient in quantity, fresh, free from defects and insects, perfect in size and shape.
While conventional farming provides the last requirement and organic is certainly the first, neither combines both consumer demands.
Sustainability is starting to come into production systems. The most widely used definition of sustainable development is that of the 1987 World Commission on Environment and Development, which states that sustainable development is development that meets the needs of the present without jeopardizing the needs of future generations. to meet their own needs. Harwood (1990) gave his own definition of sustainable agriculture:
"Sustainable agriculture is a system that can be developed indefinitely for human benefit, the best use of natural resources, in balance with the environment, favoring human and other species."
Integrated Agricultural Production Management (IFF) includes crop management systems that seek to optimize inputs and outputs to produce quality and economically acceptable products for the farmer and consumer, whilst maintaining and upgrading the environment It is holistically interested in all stages of the production process from European Commission DG Environment, 2002 raw material production to the final product, combining biological, physical, chemical and technological processes. . By conducting a systematic review, continuous evaluation and rational economic planning one can effectively exploit natural resources by combining them with plant protection products and mineral fertilizers. The protection of the ecosystem is a point of particular importance.
It is therefore understood that farming through the IFF (Integrated Management in Agricultural Production) is now subject to a comprehensive view of all its activities and all its features. The IFF is not a narrowly defined type of agricultural production management, but a dynamic system that is constantly adapting to developments in research, technology and general know-how in the field.
At the practical level, integrated management in agricultural production could be seen as a multidimensional, dynamic system of modern agricultural practice that aims, through the meticulous recording and control of all inputs and outputs on the farm, to the balanced development of an economic and profitable production, respecting the environment and safety of both the producer and the end user.
The definitions given at times are many, so according to OPEGEP, as Integrated Production is defined: "The combined use of all available means, with a reduction in inputs and with the aim of achieving the best possible financial result, with minimal disturbance to the environment. "According to ECPA (European Crop Protection Association19) Integrated Production Management is defined as:" Managing production in the field in such a way as to preserve and enrich the environment (wildlife - flora - human), hile simultaneously output achieved by the most economical way, ensuring excellent quality ".
IOBC (International Organization for Biological and Integrated Control of Noxious Animals and Plants) defines Integrated Production as: “The economically advantageous production of high quality agricultural products that prioritize the use of environmentally sound methods, reducing the adverse side effects of plant protection products; for the protection of the environment and human health. "
ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
(Intergrated Crop Managment-icm)
Οι ανάγκες της σύγχρονης γεωργίας απαιτούν οι γεωργικές εκμεταλλεύσεις να υιοθετήσουν πρακτικές οι οποίες σέβονται τον παραγωγό, τον καταναλωτή αλλά και το περιβάλλον. Η απαίτηση του καταναλωτικού κοινού για την προστασία του περιβάλλοντος και την παραγωγή ασφαλών γεωργικών προϊόντων αποτελεί κύριο μοχλό πίεσης για την παραγωγή υψηλής ασφάλειας τροφίμων. Ιδανικό για μια γεωργική εκμετάλλευση στις σημερινές συνθήκες ανταγωνισμού θα ήταν η παραγωγή υψηλής ποιότητας γεωργικών προϊόντων, κάτω από συνθήκες σεβασμού του περιβάλλοντος.
Η Ολοκληρωμένη Διαχείριση Καλλιεργειών (Integrated Crop Management – ICM) αποτελεί την ορθολογική άσκηση της γεωργίας συνδυάζοντας ισορροπία ανάμεσα στο περιβάλλον και την ανθρώπινη δραστηριότητα. Με την άσκηση ενός συστήματος Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Καλλιεργειών εξασφαλίζεται η προστασία του περιβάλλοντος μέσα από τη φιλοπεριβαλλοντική προσέγγιση της καλλιεργητικής τεχνικής. Παράλληλα η ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων διατηρείται σε υψηλά επίπεδα ενώ παράλληλα λαμβάνονται μέτρα προστασίας του εργαζόμενου στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Ανάμεσα στα εργαλεία τα οποία χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή ενός συστήματος ολοκληρωμένης διαχείρισης της παραγωγής είναι η μείωση των εισροών στην εκμετάλλευση, η εφαρμογή διάφορων καλλιεργητικών τεχνικών π.χ. χρήση κατάλληλων φυτοπροστατευτικών προϊόντων, την κατάλληλη εποχή και στη μικρότερη δυνατή αποτελεσματική δόση και χρήση εναλλακτικών και βελτιωμένων καλλιεργητικών μεθόδων σε όλα τα στάδια της παραγωγής.
Η μείωση των εισροών έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους παραγωγής που σε συνδυασμό με την υψηλή ποιότητα των προϊόντων τα οποία παράγονται, καθιστά τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις ανταγωνιστικότερες στην αγορά.
Η παραγωγή γεωργικών προϊόντων μέχρι το 1950 ήταν ανεπαρκής για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών της γης. Τη μετέπειτα περίοδο 1950-1970 η παραγωγή αυξήθηκε σημαντικά λόγω κυρίως της δημιουργίας αποδοτικότερων ποικιλιών (πράσινη επανάσταση). Από το 1970 και μετά είναι η περίοδος της υπερεπάρκειας των γεωργικών προϊόντων κυρίως στις αναπτυγμένες χώρες, η οποία ήταν αποτέλεσμα: της καλλιέργειας προϊόντων αποδοτικότερων ποικιλιών και υβριδίων, της πλήρους εκμηχάνισης της γεωργίας και της χρήσης λιπασμάτων και φυτοπροστατευτικών προϊόντων.
Η άμετρη χρήση των φυτοπροστατευτικών προϊόντων και λιπασμάτων σε συνδυασμό µε τη µη ορθολογική διαχείριση του εδάφους και του νερού είχαν σαν συνέπεια:
• τη ρύπανση των υπόγειων νερών,
• την υποβάθμιση των εδαφών,
• τη μείωση της βιοποικιλότητας, λόγω τοξικότητας και µη εκλεκτικότητας των φυτοπροστατευτικών προϊόντων,
• την ανθεκτικότητα των εχθρών των καλλιεργειών,
• τις δυσμενείς επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία.
Η ευαισθητοποίηση των οικολογικών οργανώσεων απέναντι στα παραπάνω, η αύξηση του βιοτικού επιπέδου των καταναλωτών, σε συνδυασμό µε τη βελτίωση της πληροφόρησης, είχαν σαν αποτέλεσμα τη στροφή της Αγροτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια πιο φιλοπεριβαλλοντική αειφόρο γεωργία και επομένως στην προώθηση εναλλακτικών τρόπων άσκησης αυτής.
Επιπλέον, είναι γεγονός ότι η αγορά των αγαθών συνεχώς επεκτείνεται µε αποτέλεσμα την εισαγωγή αγροτικών προϊόντων στην εγχώρια αγορά από όλο τον κόσμο. Το χαμηλό κόστος παραγωγής λόγω φτηνών εργατικών και τεράστιων διαθέσιμων εκτάσεων, διαμορφώνει τιμές ιδιαίτερα χαμηλές στις ευρωπαϊκές αγορές. Έτσι, η ανάγκη προστασίας των ευρωπαϊκών προϊόντων έναντι των διεθνών χαμηλού κόστους προϊόντων, επέβαλε την ανάγκη διαφοροποίησης τους.Τα αγροτικά προϊόντα πρέπει πλέον να βασίζονται σε όρους οι οποίοι διασφαλίζουν την ποιότητα του προϊόντος, την ασφάλεια του παραγωγού, την ασφάλεια του καταναλωτή και να σέβονται το περιβάλλον σε σχέση µε τον τρόπο παραγωγής τους.
Η έννοια της ποιότητας, βασικό στοιχείο του προβληματισμού των καταναλωτών, διευρύνεται µε το πέρασμα του χρόνου. Στο παρελθόν µε τον όρο ποιότητα προσδιοριζόταν χαρακτηριστικά αναγνωρίσιμα από τον καταναλωτή, όπως η εμφάνιση (χρώμα, μέγεθος κλπ), τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά ενός προϊόντος (γεύση, άρωμα, συνεκτικότητα κλπ), και τη συσκευασία (εμφάνιση, υγιεινή, διάρκεια ζωής κλπ). Τα τελευταία χρόνια, στην έννοια ποιότητα έχουν προστεθεί, χαρακτηριστικά µη αναγνωρίσιμα από τον καταναλωτή, όπως η υγιεινή και η ασφάλεια του προϊόντος και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις ιεραρχημένες υψηλότερα από την εμφάνιση και τα λοιπά αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά.Παράλληλα έχει αρχίσει η έννοια της ποιότητας να διευρύνεται µε χαρακτηριστικά, όπως η προστασία του περιβάλλοντος, η διασφάλιση της νόμιμης απασχόλησης των εργαζομένων κλπ.Στο νέο αυτό προσδιορισμό της έννοιας της ποιότητας, ο καταναλωτής απαιτεί από τους εμπλεκόμενους στην παραγωγή τροφίμων τη δημιουργία αυτών των προϋποθέσεων που θα του διασφαλίσουν και θα του αποδείξουν την ποιότητα αυτή. Κάτω από αυτό το πρίσμα δημιουργήθηκαν τα Συστήματα Ολοκληρωμένης Διαχείρισης στη Γεωργική Παραγωγή.
Η ολοκληρωμένη διαχείριση στη γεωργική παραγωγή μπορεί να οριστεί σαν ένας τρόπος παραγωγής μεταξύ της συμβατικής και βιολογικής γεωργίας. Η ιδέα της ολοκληρωμένης διαχείρισης καλλιεργειών μπορεί να προσδιοριστεί σαν η λύση μεταξύ δυο διαφορετικών απαιτήσεων των καταναλωτών:
• την ανάγκη για μια περιβαλλοντικά φιλικότερη γεωργία (με μείωση των φυτοπροστατευτικών προϊόντων και των λιπασμάτων, με ορθολογική διαχείριση του νερού, με ορθολογική διαχείριση της απαιτούμενης ενέργειας κ.λπ.)
• την απαίτηση για ασφαλή τρόφιμα, οικονομικά προσβάσιµα σε όλους, επαρκή σε ποσότητες, φρέσκα, χωρίς ελαττώματα και έντομα, τέλεια σε μέγεθος και σχήμα.
Ενώ η συμβατική γεωργία εξασφαλίζει την τελευταία απαίτηση και η βιολογική σίγουρα την πρώτη, καμιά από τις δύο δεν συνδυάζει και τις δυο απαιτήσεις των καταναλωτών .
Μέσα στα συστήματα παραγωγής αρχίζει να μπαίνει ο όρος της αειφορίας. Ο πιο ευρέως διαδεδομένος ορισμός της αειφόρου ανάπτυξης είναι αυτός της Παγκόσμιας Κομισιόν Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης (World Commission on Environment and Development) του 1987 που αναφέρει ότι, η αειφόρος ανάπτυξη είναι η ανάπτυξη που καλύπτει τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να διακυβεύει την ανάγκη των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες. Ο Harwood (1990) έδωσε το δικό του ορισμό για την αειφόρο γεωργία:
«αειφόρος γεωργία είναι ένα σύστημα το οποίο μπορεί να αναπτύσσεται απεριόριστα προς την ανθρώπινη ωφέλεια, την καλύτερη χρησιμότητα των φυσικών πόρων, σε ισορροπία µε το περιβάλλον, ευνοώντας τον ανθρώπινο και τα υπόλοιπα είδη».
Η Ολοκληρωμένη Διαχείριση στη Γεωργική Παραγωγή (Ο∆ΓΠ) περιλαμβάνει τα συστήματα διαχείρισης των καλλιεργειών τα οποία αναζητούν την αριστοποίηση των εισροών και των εκροών µε στόχο την παραγωγή ποιοτικών και οικονομικά αποδεκτών προϊόντων για το γεωργό και τον καταναλωτή, ενώ παράλληλα διατηρούν και αναβαθμίζουν το περιβάλλον.Ενδιαφέρεται ολιστικά για όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας από την European Commission DG Environment, 2002 wπρωτογενή παραγωγή μέχρι το τελικό προϊόν, συνδυάζοντας βιολογικές, φυσικές, χημικές και τεχνολογικές μεθόδους. Με την πραγματοποίηση ενός συστηματικού ελέγχου, μιας συνεχούς αξιολόγησης και ενός ορθολογικά οικονομικού σχεδιασμού είναι δυνατόν να εκμεταλλευτεί κανείς αποτελεσματικά τους φυσικούς πόρους συνδυάζοντας τους µε φυτοπροστατευτικά προϊόντα και ανόργανα λιπάσματα. Η προστασία του οικοσυστήματος αποτελεί ένα σημείο αναφοράς µε ιδιαίτερη σημασία.
Γίνεται αντιληπτό λοιπόν, ότι η γεωργική εκμετάλλευση µέσω της Ο∆ΓΠ (Ολοκληρωμένη Διαχείριση στη Γεωργική Παραγωγή) υποβάλλεται πλέον σε μια συνολική θεώρηση σε όλες τις δραστηριότητες της και σε όλα τα χαρακτηριστικά της. Η Ο∆ΓΠ δεν αποτελεί ένα στενά ορισμένο τύπο διαχείρισης της αγροτικής παραγωγής, αλλά ένα δυναμικό σύστημα το οποίο συνεχώς προσαρμόζεται µε τις εξελίξεις της έρευνας, της τεχνολογίας και γενικά της τεχνογνωσίας στο χώρο.
Σε επίπεδο πρακτικής εφαρμογής, η ολοκληρωμένη διαχείριση στη γεωργική παραγωγή, θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα πολυδιάστατο, δυναμικό σύστημα σύγχρονης γεωργικής πρακτικής που στοχεύει, μέσα από την σχολαστική καταγραφή και τον έλεγχο όλων των εισροών και εκροών στην αγροτική εκμετάλλευση, στην ισόρροπη ανάπτυξη μιας οικονομικής και κερδοφόρας παραγωγής, µε σεβασμό στο περιβάλλον και την ασφάλεια τόσο του παραγωγού όσο και του τελικού χρήστη.
Οι ορισμοί που έχουν δοθεί κατά καιρούς είναι πολλοί, έτσι σύμφωνα µε τον Ο.Π.Ε.ΓΕ.Π, ως Ολοκληρωμένη Παραγωγή ορίζεται: «Η συνδυασμένη χρήση όλων των διαθέσιμων μέσων, µε μείωση των εισροών και σκοπό την επίτευξη του καλύτερου δυνατού οικονομικού αποτελέσματος, µε την ελάχιστη διατάραξη του περιβάλλοντος».Σύμφωνα µε την ECPA (European Crop Protection Association19) η Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παραγωγής ορίζεται ως: «Η διαχείριση της παραγωγής στον αγρό µε τέτοιο τρόπο, ώστε να διατηρείται και να εμπλουτίζεται το περιβάλλον (άγρια πανίδα – χλωρίδα – άνθρωπος), ενώ ταυτόχρονα η παραγωγή επιτυγχάνεται µε τον οικονομικότερο τρόπο, εξασφαλίζοντας άριστη ποιότητα».
Ο IOBC (International Organisation for Biological and Integrated Control of Noxious Animals and Plants), ορίζει την Ολοκληρωμένη Παραγωγή ως την: «Οικονομικά συμφέρουσα παραγωγή αγροτικών προϊόντων υψηλής ποιότητας που δίνει προτεραιότητα στη χρησιμοποίηση οικολογικά ασφαλών μεθόδων, μειώνοντας τις ανεπιθύμητες δευτερογενείς επιδράσεις των φυτοπροστατευτικών προϊόντων, µε σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας».
